Güneşli bir pazartesi sabahı, kahvaltıdan hemen sonra sardığım sigarayı ufak balkonumuzda İstanbul manzarasına bakarak içerken, annem yolda ilerleyen artık saçlarına aklar düşmeye başlamış mahallemizin sucusunu gösterdi bana. Eşiyle birlikte Eyüp'e doğru iniyorlardı. Mikro ırkçılığın kraliçesi annem " Eski Ramili bu adamcağız, Kürt bunlar, karısı da Kürt " dedi. Onun için Türk sinemasının efsanevi jönü Cüneyt Arkın " Tatar çingenesi ", girdiği her rolün hakkını fazlasıyla veren Yeşilçam'ın kötü adamlarından Danyal Topatan " Ermeni çingenesi " Hülya Avşar ise " Kürt çingenesi ", Mustafa Keser " Elazığ çingenesi " ve bunun gibi nicesi. Onun için en yüksek ırk kendisi gibi Rumeli göçmenleri idi. Fakat onları da kategorize eder Arnavutlardan hiç haz etmezdi. Neyse konumuza dönersek, Eyüp'e doğru ilerlemekte olan mahallemizin sucusunda X-men karakterlerini kıskandıracak bir zihin okuma yeteneği de vardır. Ne zaman suyumuz bitip depodan bozma dükkanını aradığımızda alo demenize fırsat vermeden " Yolluyorum " der ve telefonu suratınıza kapatır.
Fakat onu izlerken aklıma asıl düşen dükkanı devraldığı o beyaz saçlı Arnavut ustasıydı. Onu her zaman yaz kış demeden dükkanın önünde otururken görürdük küçükken. Mamafih, ilkokula giderken her zaman dükkanının önünden geçen mahallenin erkek çocuklarını " Çükünüzü keserim ha! " diye tehdit eder, korkudan ne yapacağını bilemeyen çocukları izleyip kahkaha ile gülerdi. Velhasıl, cinsel kimliğinin yeni farkına varmış bizleri, gelecekte cinsel hayatımızda onulmaz yaralar açacak psikolojik travmalara sokardı. Kuşkusuz fallik dönemlerimizde bize bu işkenceyi yapan adam üstat Freud'ün incelemekten heyecan duyacağı tip de bir insandı. Şüphesiz, onun da çocukluktan kalan bir travması olmalıydı. Yıllar geçti biz büyüdük, semtimiz ve hatta memleketimiz dışındaki okullara gittik ve Arnavut sucuyu görmez olduk. Şimdi hakkın rahmetine kavuşmuş mudur yoksa yaşıyor mudur bilemiyorum.
Bu da çocukluğumdan kalan böyle bir anımdır. Rami'nin '80 - '90 yılları arasındaki tüm erkek çocuklarının anısı.
İstanbul, Nisan 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder